hallo allemaal,
ik ben mikk en ik ben 35 jaar. vanaf mijn 10e jaar is het mis gegaan met mij. waarschijnlijk door de scheiding van mijn ouders. heb al 2 keer therapie gehad. dacht dat het toen goed ging, maar ik ben depressief en dan weer niet. dat gaat al jaren zo. ik slik paroxetine. 3 maanden geleden voelde ik mij zo goed dat ik het wou gaan afbouwen. helaas ging dit helemaal mis en belande ik weer in een erg depressie. de dosis is weer verhoogd en nu moet ik naar het ggz. ik werk in een kledingzaak en wat erg vermoeiend voor mij is, is dat je altijd vriedelijk moet zijn. als ik mij goed voel dan lukt dat ook, maar op dit moment gaat dat moeilijker en dat vreed energie van mij. klaas P had het over chronische depressie, wat houd dat voor jou in? want ik heb ook het gevoel dat het gewoon chronisch is. zelfs ben ik bereid om mijn hele leven ad te slikken, als ik mij maar goed voel, want daar gaat het om. ook sta ik op het moment stijf van de hoofdpijn. slik nu dus ook diazepam. Mijn bedrijfleidster zei tegen mij dat ik moest proberen om uit de ziektewet te blijven, wil ik daar wat bereiken. nou dat geeft ook weer een druk op je.
groetjes mikk.
-
inactieve gebruiker
Ik werd ooit als chronisch depressief gediagnosticeerd, maar dat is dus gelukkig onzin gebleken te zijn, want ik ben een zeldzaam gelukkig mens gewordenklaas P had het over chronische depressie, wat houd dat voor jou in?
Ergens liet ik die term vallen, in verband met wat men ook wel dystyme depressiviteit noemt, dat zou een niet zo heel ernstige maar wel zeer langdurige vorm van depressiviteit zijn.
Ikzelf denk dat er maar 1 vorm van depressiviteit is, reactieve depressiviteit, veroorzaakt door omgevingsfactoren, en dat dysthymie een soort van verwaarloosde depressiviteit is, dus wat je krijgt wanneer een fiks depressie wel ietwat te boven gekomen wordt, maar onbehandeld blijft, onopgelost blijft.
Dit is zomaar een privé meninkje van mij. Ben geen afgestudeerd psycholoog, heb wel een hoop ervaring met depressies (zelf en door de contacten die ik heb, irl en op forums als deze).
Zeg Mikk, stress (druk) is natuurlijk buitengewoon slecht van je. Die bedrijfsleidster is wat dat betreft heel slecht bezig door jou te dreigen met ontslag wanneer je in de ziektewet zou belanden.
Je bent eerder in therapie geweest, maar is dat een zinvolle therapie geweest? Heeft het echt iets opgeleverd?
Ben je ook in cognitieve therapie geweest? Hoe was je contact met je psychotherapeuten?
Die scheiding van je ouders en je betrekking tot hen die aan de basis lijkt te liggen van je depressiviteit is de angel daar nu wel echt helemaal uitgehaald? Had je het gevoel tijdens je therapieën dat de pijn, wanhoop, verdriet, eenzaamheid, angst en onzekerheid die daaraan kleefden verminderden of zelfs min of meer opgeheven werden? Ik denk het niet he?
Goed om te horen dat je opnieuw in therapie gaat (als ik je tenminste goed begrijp) en dat je weer doorgaat met de paroxetine. We lezen hier regelmatig over terugvallen na het afbouwen van een ad. Als je geen last van ernstige bijwerkingen hebt, waarom zou je dan überhaupt af willen bouwen... Voel je nu de dosis weer verhoogd is iets van de eerdere werking terugkomen?
-
Mikk
voorstellen
hallo klaas,
ik zou niet weten of de angel eruit is gehaald. voor mijn gevoel heb ik allang geen last meer van die scheiding. en als ik met de therapeut sprak dan haalde ik er wel dingen uit waar ik wat mee kon en nog steeds toepas, maar desondanks word ik nog steeds depressief. soms heb ik het gevoel dat ik gewoon zo ben. wel moet ik zeggen dat ik een hele grote rugzak heb ( zoals iedereen denk ik). alles liep tegen en nog steeds. relaties, banen etc. heb nooit geluk. waar ik wel enorm van kan genieten zijn mijn dieren. mijn moeder zegt ook altijd, ik wou dat jij gewoon eens geluk had. ik heb goed contact met mijn ouders.
groetjes mikk
ik zou niet weten of de angel eruit is gehaald. voor mijn gevoel heb ik allang geen last meer van die scheiding. en als ik met de therapeut sprak dan haalde ik er wel dingen uit waar ik wat mee kon en nog steeds toepas, maar desondanks word ik nog steeds depressief. soms heb ik het gevoel dat ik gewoon zo ben. wel moet ik zeggen dat ik een hele grote rugzak heb ( zoals iedereen denk ik). alles liep tegen en nog steeds. relaties, banen etc. heb nooit geluk. waar ik wel enorm van kan genieten zijn mijn dieren. mijn moeder zegt ook altijd, ik wou dat jij gewoon eens geluk had. ik heb goed contact met mijn ouders.
groetjes mikk
-
inactieve gebruiker
Dat je goed contact hebt met je ouders dat zegt op zich helemaal niks is mijn eigen ondervinding . Heb zelfs grote problemen door mijn relatie met mijn ouders gehad en het verleden dat daarbij ook een rol speelde, terwijl het contact met hen dus ook uitstekend was.
Jouw ontwikkeling is misschien erg in het gedrang gekomen ten tijde van de scheiding...Welke leeftijd had je toen?
Gingen je ouders met ruzie uit mekaar? Wat ging er vooraf aan de scheiding? Veel spanning en conflicten?
En ook al is het contact met je ouders goed te noemen...kennen jouw ouders jou echt goed? Kennen zij jou van binnen? Hebben jullie over alle verdrietigheden van de scheiding ooit kunnne praten bijvoorbeeld?
En: Zijn zij trots op jou?
Ben jij geworden zoals zij dat zelf ook gewenst hebben?
Ben jij geworden zoals jij dat zelf gewenst hebt?
(eventjes afgezien van je depressiviteit natuurlijk, gewoon qua maatschappelijke en sociale positie en qua ontwikkeling dus...)
Jouw ontwikkeling is misschien erg in het gedrang gekomen ten tijde van de scheiding...Welke leeftijd had je toen?
Gingen je ouders met ruzie uit mekaar? Wat ging er vooraf aan de scheiding? Veel spanning en conflicten?
En ook al is het contact met je ouders goed te noemen...kennen jouw ouders jou echt goed? Kennen zij jou van binnen? Hebben jullie over alle verdrietigheden van de scheiding ooit kunnne praten bijvoorbeeld?
En: Zijn zij trots op jou?
Ben jij geworden zoals zij dat zelf ook gewenst hebben?
Ben jij geworden zoals jij dat zelf gewenst hebt?
(eventjes afgezien van je depressiviteit natuurlijk, gewoon qua maatschappelijke en sociale positie en qua ontwikkeling dus...)
-
Mikk
voorstellen
ik was 10 jaar toen ze gingen scheiden. er waren heel veel ruzies. kan mij goed herinneren dat ik als een klein meisje op de trap zat te luisteren naar hun ruzie. leuke dingen kan ik mij niet herinneren. toen zij uitelkaar gingen was het haat en nijd. ik koos voor mijn vader maar die had een vriendinnetje die mij niet moest. dus liet mijn vader mij vallen waar hij later erg spijt van heeft gehad. ik heb hem dat ook vergeven natuurlijk, want ik ben nu ouder. op mijn 17e kreeg ik mijn eerste relatie. deze jongen mishandelde mij psychisch. ik was niks waard en ik had maar een vak moeten leren. onvoorstelbaar dat ik bij hem 5 jaar ben gebleven. toen hij een ander kreeg was ik kapot. kan mij nu niet meer voorstellen dat ik gek op m was. waarschijnlijk zocht ik een gezin. maarja hij was gokverslaafd en zijn vader een alcoholist. vanaf toen zijn al mijn relaties stuk gelopen. en daar baal ik natuurlijk ook van. mijn ouders vinden mij een goed persoon, lief , betrouwbaar een goed mens. vind ik ook wel hoor.maar toch heb ik niks bereikt en ik denk dat mijn ouders dat ook jammer vinden. nooit een baan gevonden waar mijn hart en ziel lag. mijn ouders zeggen dat ik nooit wat leuk vind. en daar maak ik mij boos om. want dat is niet zo. het is wel zo dat ik geen positieve energie put uit mijn werk. ik heb wat spannends nodig, wat meer uitdaging. bv wat voor een mens te kunnen betekenen. wel denk ik dat als ik een stabiele jeugd had gehad dat ik toch een hele andere weg was ingeslagen.
groetjes mikk
groetjes mikk
-
inactieve gebruiker
Dat denk ik ook. Potverdorie zeg wat heb jij een ellendig verleden... Ben je in cognitieve therapie geweest Mikk? En heb je wel echt het gevoel dat je klaar bent met therapiëen?Mikk schreef:wel denk ik dat als ik een stabiele jeugd had gehad dat ik toch een hele andere weg was ingeslagen.
Wanneer ik zo eens lees wat jij allemaal hebt meegemaakt, en dus zonder 1 break vanaf de ruzies tussen je ouders tot aan al je vastgelopen relaties, dan zul je erg veel te verwerken hebben...
En buiten dat zul je misschien jezelf wat meer nog moeten onderzoeken op je uitgangspunten en vooronderstellingen bij het aangaan van ene relatie, want dat die keer op keer zo fout aflopen dat kan best met een paar valkuilen in je denkbeelden en verwachtingspatronen te maken hebben..
Op dit moment in ieder geval heel erg veel sterkte gewenst
en o ja, als je aan een spannende baan denkt, wat komt er dan zoal in je op?
-
Mikk
voorstellen
hai klaas,
wat is congitieve therapie eigenlijk?
en wat die baan betreft denk ik aan mensen helpen, zoals in de zorg bv. dan kan je iets voor iemand betekenen. dat geeft een voldaan gevoel.
ook wou ik nog zeggen dat ik heel erg last van dromen heb. heel vaak komen ze uit en dan bedoel ik met overlijdensgevallen. ook heb ik veel dromen met geweld erin, de dood en dromen met exen erin. heel warrig allemaal. de dromen met de dood erin heb ik al vanaf mijn 10ejaar. zie het nog zo voor mij.
groetjes mikk.
wat is congitieve therapie eigenlijk?
en wat die baan betreft denk ik aan mensen helpen, zoals in de zorg bv. dan kan je iets voor iemand betekenen. dat geeft een voldaan gevoel.
ook wou ik nog zeggen dat ik heel erg last van dromen heb. heel vaak komen ze uit en dan bedoel ik met overlijdensgevallen. ook heb ik veel dromen met geweld erin, de dood en dromen met exen erin. heel warrig allemaal. de dromen met de dood erin heb ik al vanaf mijn 10ejaar. zie het nog zo voor mij.
groetjes mikk.
-
Mikk
voorstellen
hoi bianca, bedankt!
paroxetine
Hallo Mikk, ik ben hier net ingeschreven en hoop dat je wat aan deze link hieronder hebt omdat hier verder geen antwoord op gegeven is. Ik heb deze therapie gehad tijdens een assertieviteitstraining en die zou ik iedereen aanraden die met een probleem zit zoals jij en ik, want ook ik heb een heel verleden moeten verwerken en kwam telkens weer terug in de behandel fase.
Ik heb 14 jaar paroxetine geslikt onder verschillende benamingen. Van 3 per dag naar een halve per dag op het laatst. Ik ben er wel mee gestopt doordat ik nierproblemen begon te krijgen, tevens ben ik 18 kilo aangekomen in die jaren. Ik zou dus wel de medicatie nemen maar met de dokter bespreken hoelang en evt. vervanging als dit langer moet duren dan bv. 2 jaar. Tenzij je niet bent aangekomen dan kun je het gerust blijven slikken, maar hou je gewicht in de gaten.
http://www.ccgt.nl/pagina2.htm
Ik heb 14 jaar paroxetine geslikt onder verschillende benamingen. Van 3 per dag naar een halve per dag op het laatst. Ik ben er wel mee gestopt doordat ik nierproblemen begon te krijgen, tevens ben ik 18 kilo aangekomen in die jaren. Ik zou dus wel de medicatie nemen maar met de dokter bespreken hoelang en evt. vervanging als dit langer moet duren dan bv. 2 jaar. Tenzij je niet bent aangekomen dan kun je het gerust blijven slikken, maar hou je gewicht in de gaten.
http://www.ccgt.nl/pagina2.htm
-
-Judith-
Welkom Mikk....ik begrijp het dat je het vermoeiend vindt elke keer weer vriendelijk te moeten zijn tegen klanten op je werk...ik heb dat ook gehad...op mijn vorige werk zat ik ook een soort verkoopscultuur... Nu werk ik als secretaresse bij een productiebedrijf, en die mentaliteit is helemaal anders...het voelt veel beter aan en je kan beter jezelf zijn... Misschien een tip ?