mnqmr

Ik ben (mnqmr)

Hallo allemaal,

Ik ben Moontje,

Heb een zoon van 11 en woon samen.
Werk full time en fitness 2x p/w.

Mijn emmertje is een beetje vol.

Ik heb het wel eens vaker gehad, dat alles tegelijk komt en ik in een dip raak. misschien moet ik zeggen een lichte/matige depressie. Er gebeurt teveel de laatste jaren waardoor ik gewoon niet meer kan genieten en veel somber en verdrietig ben. soms lijkt het wel of ik en mijn geliefden alles krijgen en anderen niets. Niet dat ik een ander gun wat ik over me heen krijg, maar toch....... het voelt oneerlijk.

Ik besef me dat ik een hoop dingen zelf in de hand heb en weet dat ik me positief moet opstellen, maar het gaat de laatste tijd steeds moeilijker om mezelf weer op te vrolijken. Ik trek me overal terug, thuis en op mijn werk. Doe geen leuke dingen meer en ben moe moe moe. Mijn lijf en geest zijn moe. Het kost me erg veel moeite om me groot te houden, wat ik vooral voor mijn kind probeer.

Wat is er allemaal gebeurd de laatste tijd:

- mijn ex-schoonmoder/goede vriendin/tweede moeder: ernstig ziek en haar man overleden. Zij ziekenhuis in en uit, woont erg ver, dichterbij gehaald bij haar ene zoon, haar geld gejat door de andere zoon (mijn ex), verzorgingstehuis, huis te koop, geldproblemen, moet in een andere kamer, alles opknappen, geen geld voor meubels, dus in een kale kamer van 5x5, ze is verdrietig en ik maak me erg zorgen om haar.

- mijn zoon: is erg neerslachtig, vaak verdrietig en boos. doet erg lelijk tegen me en heeft daarmee een aartje naar zijn vaartje. Heeft weinig vriendjes, zit veel achter de pc en luisterd slecht, gaaat niet lekker op school , geeft iedereen daar de schuld van, behalve zijn eigen gedrag. Vooral papa is de boosdoener, zet dat hij altijd een rotdag heeft. en toch heeft hij een heel zacht karakter, kan hij heel lief en vrolijk zijn, vooral als hij aandacht krijgt natuurlijk.

- partner, papa van mijn zoon: ziet zijn ouders en broer neit meer, broer is pleger huiselijk geweld, ik gaf hem aan na de 3e mishandeling waar ik van wist. Oma praat alles goed en ik moest me nergens mee bemoeien. Geen contact meer dus met schoonfamilie. PArtner heeft altijd kort lontje gehad, was psychisch geweld, pik ik niet meer, wil al jaren weg bij hem, moet nu toch al alles alleen doen. Ben bang voor de toekomst en wat het met mn zoon doet, maar wil snel echt snel weg bij hem. Hij voegt niets toe aan mijn leven, helemaal niets en maakt het me alleen maar moeilijk, heeft nooit zn zoon opgevoed of mij geholpen.

- tweelingzus: Had 5 jaar geleden een melanoom, net overleefd, in schuldsanering, zij bleef altijd positief ondank de ellende als een oedeembeen en andere gevolgen van kanker. NU heeft ze borstkanker, mijn wereld storte in..... maar ik wist me wel weer op te peppen, vooral omdat zij zo positief en vrolijk is. Geen steun thuis gehad, voelde me erg alleen met mn verdriet. Mn zoon leeft wel mee. Zus heeft 4e chemo gehad en gisteren viel haar haar zo uit, dat ik het moest scheren, pijn... verdriet. machteloosheid. Een lange weg, maar ze gaat het redden!

- liefde: Er zijn echt wel mensen die van me houden en om me geven, maar ik voel niet meer zoveel, behalve naar mn kind, ouders, zus en tweede moeder. De rest interesseerd me neits meer, vooral mn partner mag letterlijk doodvallen van me. Ik hou van mensen, maar nu even niet. Ik doe altijd alles voor iedereen, maar nu even niet. Ik mis bepaalde mensen, van wie ik echt hield om me heen. Op wie ik verliefd was en van wie ik gewoon hou, maar ik kan geen tijd vrij maken om dat op te pakken.

-Ik werk full time, probeer daar wel mn rust te pakken, maar soms is het druk. Ga wel met plezier naar mn werk, fijn werk en fijne collega's. Soms geestelijk erg zwaar. Het werk kost me teveel tijd, geen tijd om thuis te zijn bij mn zoon, dat doet zeer en voelt als een falen.

- lichaam: Verlseten knieen en enkel, rugpatient en tja beetje depressief denk ik. Al 8 weken, elke week door mn rug, het gaat neit over met fysio chiropractie en rust. Pfff rust? Stress zal het wel zijn. Dat ik geen uren meer kan winkelen, dansen of handballen was zwaar, maar daar ben ik overheen. Ik kijk naar wat ik nog wel kan. Maar nu zie ik het even niet meer.

Dit was in een notedop wat me bezig houdt en hoe ik me voel. Ik weet best dat ik alles 1 voor 1 aan moet pakken, maar ik begin niet. Eerst mn partner weg. Oprotten, mar hij gaat maar neit en waar moet ik heen. Mn zoon harder aanpakken, strenger worden en regels stellen met concequenties. Ga ik zeker aan beginnen want vanmorgen was het echt drama hier. De hele dag al huilbuien, zodra iemand me aankijkt kan ik al janken. Ik kijk niemand aan en probeer nergens over te praten. Zo werken dus ik ga snel douchen, zodat ik nog op tijd ben om mn kind wat eten te geven.

Ik wilde dit even kwijt, misschien helpt het en anders ........... ach, weg is maar weg!

Gr. monique
Gebruikersavatar
JulianC
Berichten: 2225
Lid geworden op: 24 sep 2009 17:16

Re: Ik ben (mnqmr)

welkom :) flink verhaal zo al... stap voor stap lijkt me het beste ja, maar de uitvoering is altijd lastig. ik weet zeker dat dit forum je kan helpen!

:knuffel:
You'll get over it. One day.

"Je moet het zelf doen, maar je hoeft het niet alleen te doen.."
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Ik ben (mnqmr)

Welkom Moontje :)

Flinke problemen heb jij. Moeiijke partner, dito zoon. Doorgaans een bekend patroon wat van vader op zoon kan worden overgegeven. Ik lees veel (psychisch) geweld in je verhaal in die lijn. Huiselijk geweld, psychisch geweld.. emotionele verwaarlozing en bagateliseren van problemen. Ik denk dat je inderdaad eens schoon schip dient te maken met alles wat je in je leven omlaag haalt. Je negatieve energie oplevert en je ongelukkig maakt. Je dient uit die negatieve spiraal te stappen.
Inzicht als Uitweg..
Wolf

Re: Ik ben (mnqmr)

Ha, Monique! Welkom. :D
Isaia

Re: Ik ben (mnqmr)

Welkom hier Moontje :)
Izabella

Re: Ik ben (mnqmr)

Veel sterkte!
Je hebt een een woelig verleden, geen wonder dat je moe bent!

Ik voel ook weinig de laatste tijd.
Alleen mijn hondjes maken me momenteel blij.
Ik word een beetje gek van mijn gevoeloosheid.
Gebruikersavatar
Lost Soul
Berichten: 1970
Lid geworden op: 29 mei 2010 18:31

Re: Ik ben (mnqmr)

Welkom! :)
If we don't get lost, we'll never find a new route.
Hannes

Re: Ik ben (mnqmr)

Hallo Moontje,

Ik lees je bericht nu net pas en schrik er toch wel van. Niet alleen over jouw mentale gestel, maar ook zeker over de gezondheid van je zus, dat heb ik nooit geweten.
Zelf zit ik ook al geruime tijd in een moeilijke en mindere periode van mijn leven en kan me goed verplaatsen in de problemen die je hebt / had.

Ik hoop in ieder geval dat het nu, bijna een jaar later, wel weer iets beter gaat. Misschien vind je het leuk om je hart even bij mij te luchten, dan weet je mij te vinden. Als je dit niet ziet zitten, kan ik dat ook heel erg goed begrijpen en wens ik je al het geluk van de wereld en hoop ik echt dat het inmiddels weer beter met jou, je zoon en je zus gaat.

Dikke knuf!
Hannes.
mnqmr

Re: Ik ben (mnqmr)

Lieve allemaal,

Bedankt voor jullie reactie, had ik niet verwacht en wah heb er ook niet meer naar omgekeken, was het tenslotte kwijt!
Door de laatste reactie, ben ik weer gaan kijken. Hem hoef ik dat niet uit te leggen, hoewel ik dat binnenkort wel hoop te mogen doen.

een jaar later nu en hoe is het nu met me?

- mijn ex-schoonmoder/goede vriendin/tweede moeder: Nog zieker, zoals verwacht. De verzorging is er slecht in het tehuis. Ze valt af en toe uit bed, moet dan gehechtt worden, heeft blijvende pijnen en is echt zwart ipv blauw. Ik bezoek haar nog trouw, maar nu 1X per week. Bel wel elke dag, soms twee keer. Ze is voornemens euthenasie te plegen en zit voor namelijk in de put, vooral als de de deur niet uit kan. Van de lelijke zoon heeft ze geen last meer, sinds de aangifte.

- mijn zoon: is aan de concerta, tegen zijn ADHD. Het helpt hem met name op school. Thuis is hij nog erg tegendraads, maar het is minder geworden. Het middelbaar onderwijs vindt hij gelukkig fijn, hoewel de ADHD meebrengt dat leren niet leuk is. Zijn cijfers zijn matig, maar ach, ik was vroeger ook geen hoogvlieger.

- partner, papa van mijn zoon: Ik heb de relatie verbroken. Toen kwam het volgende probleem. Waar ik woon is geen woonruimte te vinden en hij gaat niet weg. De woning kan ik niet overnemen omdat hij geld van de overwaarde wil en ik dat met de hypotheek niet kan betalen. Zonder wel, maar hij wil me natuurlijk niet laten gaan. Ik verdien teveel voor kopen en te weinig voor huren. NAH in dit land moet je dus blij zijn met een dak boven je hoofd, hoe ongezond dit ook voor je geestelijke ik, is. Maar het is rustig thuis, hij laat me met rustt en luisterd naar adviezen over de omgang met onze zoon.

- tweelingzus: Na de overwining huidkanker, nu ook de borstkanker overwonnen. Zware tijd geweest, mar zij is echt zo sterk, ze klaagde nooit en probeerde altijd vrolijk te zijn. Ze is uit de schulden, doet het erg goed nu en LEEFT!

- liefde: Ik hou nog steeds van de mensen om me heen, waarop ik kan terug vallen. Het worden er steeds minder, maar dat is niet erg. De echte blijven. Die ene speciale heeft gelukkig weer contact opgenomen (gisteren haha) en daar wordt ik blij van. Ik verwacht niets, maar alleen wetend dat hij er is, is genoeg!

-Ik werk full time, mijn werk gaat lekker en omdat mn zoon nu de hele dag op school is, wat ouder en zelfstandiger is, maken de lange dagen niet meer zo uit. Heb gisteren een uitnodiging gehad voor een sollicitatiegesprek, zodat ik het misschien wat rustiger aan kan doen.

- lichaam: Ben nog steeds versleten en heb veel pijn. Mijn rug gaat wel aardig, ben meer gaan sporten en dat helpt. Het beheerst nog wel een groot deel van mijn leven, al die pijn. Maar zolang ik niet teveel doe (wandelen, dansen, winkelen) is het uit te houden. Misschien toch maar aan de kunstgewrichten, misschien scheelt het in de pijn.

Ik heb alles 1 voor 1 aangepakt of het werd voor me gedaan. Ben nog steeds neit helemaal Heppiedepeppie, zeker neit. Maar ook niet zo depressief dat ik de hele dag kan janken. een huis, zou uitkomst bieden, maar in de vrije sector huren zou dramatisch worden voor mijn inkomen. Ik wacht het maar even af, het is nu rustig en als ik ga is het voor mijn ex geen verrassing meer!

Nogmaals bedankt allemaal, zal wat vaker komen kijken hier!

X moontje

Terug naar “Voorstellen (2007-2011)”