maris7800

diagnose adhd gecombineerd type pdd kenmerken

Hallo allemaal,

ik heb een zoon van zeven waarbij onlangs de diagnose adhd, pdd kenmerken is geconstateerd.
waar ik erg veel moeite mee heb is dat hij zich op school en bij vriendjes erg netjes gedraagt en hij in niets lijkt op wat hij thuis laat zien.kortom school gelooft diagnose niet en ook andere moeders kunnen zich er nirts bij voorstellen....
voor onszelf is het wel een bevestiging maar twijfelen omdat school t niet ziet.....
kinderpsychiater/psycholoog geven aan dat school het dysharmonisch profiel hadden moeten opmerken.....
advies behandeling is groepstherapie en medicatie......
wie heeft er een soortgelijke ervaring en raad ?
groet maris
Tineke

Re: diagnose adhd gecombineerd type pdd kenmerken

Hallo,

Scholen zien zo vaak dingen over het hoofd. Een kind die adhd heeft hoeft bijvoorbeeld niet druk te zijn, wat veel mensen wel denken. Net zo dat iemand met autisme of in zijn geval kenmerken daarvan geen vriendjes of vriendinnetjes hebben. Wat onzin is. Ik heb autisme, maar heb vroeger op school gewoon vriendinnetjes gehad. Alleen toen ik volwassen werd geen echte vrienden meer gehad.

Veel mensen die zien een adhder dus heel anders dan het werkelijk is. Net als iemand met autisme. Oh een autist die kijkt je niet in de ogen aan. Sommige mensen wel.

Geven ze ook aan waarom ze het niet geloven?
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: diagnose adhd gecombineerd type pdd kenmerken

maris7800 schreef:Hallo allemaal,

ik heb een zoon van zeven waarbij onlangs de diagnose adhd, pdd kenmerken is geconstateerd.
waar ik erg veel moeite mee heb is dat hij zich op school en bij vriendjes erg netjes gedraagt en hij in niets lijkt op wat hij thuis laat zien.kortom school gelooft diagnose niet en ook andere moeders kunnen zich er nirts bij voorstellen....
voor onszelf is het wel een bevestiging maar twijfelen omdat school t niet ziet.....
Hoi Maris,
ik snap de tweespalt wel.
ten eerste: de diagoses add en pddnos gaan over gedrag. Dat is ooit een keuze geweest van de dsm. De DSM is bedoeld, om statistiek mee te bedrijven. Gedrag is concreet - en kan nog door 100 dingne worden veroorzaakt. En voral: de dsm doet geen enkele uitspraak over oorzaken, aanleidingen, redenen voor dat gedrag.

Dus als volgens de dsm er sprake is van adhd (of pdd nos) weet je eigenlijk nog vrij weinig. (Pdd is eigenlijk al helemaal geen diagnose. "Er is op pervasive wijze iets, wat precies wordt niet benoemd, mis gegaan in de ontwikkeling van deze mens" - tja - dat wist je al, dat het niet lekker zit. Waar m de schoen in wringt, blijkt nogal eens iets rond evenwicht, beweging een coordinatie te zijn... Dingen waar groepstherapie niets aan verandert - en medicatie soms alleen maar verslechtert.)

Denkbaar, dat jouw zoontje zich ver-schrik-ke-lijk moet inspannen, om zich ondanks alle moeilijkheden, toch te gedragen "zoals het hoort" bij vriendjes en op school. Balen, dat ze het dan niet geloven!!!!

In alfabetische volgorde: wat regelmatig blijkt te werken zijn de benaderingen via manuele therapie, neurofeedback; het INPP en de orthomoleculaire geneeswijze. Deze benaderingen kunnen goed werken, omdat ze ook op andere aspecten dan ''gedrag'' ingaan.

En totdat al dit gewerkt blijkt te hebben, heeft het zin, als hij zich NU lekker in zijn vel kan voelen.
Stil moeten zitten IS op gegeven moment voor sommige mensen ook gewoon heel erg zwaar en moeilijk. Ofwel: mogelijk "stil willen/ moeten zitten" al te veel gewild.
Puur feitelijk: stil zitten dan wel stil staan is een hoogtepunt van een (fysieke) ontwikkeling.
Een ontwikkeling, die niet iedereen goed doormaakt (en bijna niemand met adhd goed doorgemaakt blijkt te hebben).
De grap is: draai het om: eis niet te veel! Stilzitten hoeft niet. Google eens op "actief zitten" "stokke move" "kniestoel" "sitfit" of "zitbal". (Al gedraagt hij zich keurig op school - het heeft wel zin, als hij kan bewegen, als hij daar behoefte aan heeft!)

Bij slaapproblemen blijkt vaak een zgn. 'ballendeken' effectief. Werking: door de deken word je als mens gemasseerd, de ballen bewegen in de deken - en de deken is zwaar: je voelt je lichaam. Soms zijn slechte slapers na 10 minuten al vertrokken - en slapen nog de hele nacht door ook. Nadeel: het ding is wat prijzig. (Google op ball blanket, ballendeken of 'sarkow'.)

Manuele geneeskunde is jargon voor: de manuele arts of KISS fysio therapeut. Die kijkt naar het recht staan van de (hals)wervels. Staan die scheef, wat bij plm. 75% van de ADHDers zo schijnt te zijn, dat geeft dat een enorme stroom verwarrende informatie aan het evenwichtsorgaan. Gevolg: het kind heeft een belabberd overzicht mbt. zijn omgeving (omdat in feite alles draait en niets stil staat).
Daar word je niet 'subtiel, rustig, geduldig en fijngevoelig' van. Staan de scheve wervels recht, dan kan het zijn dat iemand daar alleen al enorm van opknapt.

Neurofeedback gaat over electroden op je hoofd (anno 2011 is dat geen gedoe meer met plakkertjes en lijm, gelukkig maar) en het meten van hersengolven. Nu is bekend, dat mensen met adhd weing betagolven aanmaken.
Opmerkelijk, want in een "normaal mens" zijn dat de hersengolven die gemeten worden, als iemand behoorlijk druk is.
Adhd'ers produceren vaak wel alfagolven (wat de meeste mensen doen als ze wat wegdoezelen) of zelfs theta (wat een uiterst plezierige staat is voor de meeste mensen, je voelt je dan uiterst ontspannen). Het nadeel is alleen wel van alfa en thetagolven: "niemand" kan logisch nadenken, de boel orderen, overzicht hebben etc. etc. terwijl hij/zij in alfa of in theta is: daar hebben die mensen die dat kunnen aanmaken dus die betagolven voor...
Wat gebeurt bij neurofeedback, is dat gemeten wordt, of jij er ook zo een bent, die moeilijk (of maar heel kort, of weinig) betagolven aanmaakt. (Of nu ja: een diagnose is een diagnose: de therapeut 'kijkt' aan de hand van jouw verhaal, wat je hersenen wel en niet vaak en makkelijk doen.)
En de behandeling is: trainen, trainen, trainen om alsnog te leren betagolven aan te maken. Dat klinkt wellicht zwaarder dan het is:
je zit voor een computerscherm en als je even wat betagolven aanmaakt, krijg je meteen het plaatje van jouw voorkeur te zien, als beloning. Naarmate het beter lukt, krijgt je hele 'verhalen' op het scherm te zien.
Er zijn psychologen die dit doen en als het meezit, vergoed de verzekering de kosten.
Een iets eenvoudiger variant: je kunt CD's krijgen met een 'binaural' effect: je ene oor krijgt via de koptelefooon een net ietsje ander signaal dan je andere oor. Het verschil is te klein om op te merken, je hoort alleen muziek, klanken of wat er maar op de CD staat. Maar als het verschil tussen de 2 signalen 13 tot 40 herz bedraagt, zullen je hersenen er op reageren met het produceren van betagolven. Google eens op bijv. monroe, brainsync of hemisync. Meestal wordt wel gezegd: doe zo'n CD een uur per dag (niet de hele dag door) - voor plm. 20 euro kun je iets fatsoenlijks kopen.

De INPP visie gaat ten eerste over de ontwikkeling van het kind in de baarmoeder en de pasgeboren baby. Je hebt als mens een serie reflexen, die je in staat stellen van alles en nog wat te doen en te trainen, terwijl je hersens nog onvolgroeid zijn. Als alles meezit, "verlies" je die babyreflexen als je plm. een jaar oud bent en gaat lopen en praten. Maar bij sommige mensen - die heussies waar ook gewoon gaan lopen en praten - blijven de babyreflexen toch storen.
Zo kan "gewoon rechtop staan" een enorme klus zijn, als je babyreflexen je daarbij storen. En als je moeder of de juf dan iets tegen je zegt, vergeet je gewoon de helft (want het kan er simpelweg niet meer bij). Let wel op: de persoon in kwestie kent zichzelf niet anders dan dit, dus als je vraagt "om rechtop te staan", dan kan dat heus gewoon. Zitten kan trouwens vergelijkbare problemen opleveren.
Bewegen gaat over het algemeen nog het beste, maar lopend leren is op onze scholen afgeschaft.
En het probleem wordt dan geformuleerd als: "Ik kan dat allemaal niet opnemen, niet onthouden, niet ordenen". Het INPP herformuleert dit (na gedegen diagnostisch onderzoek) als: de reflexen storen je, zodat je het wel degelijk wilt maar nu nog niet kunt.
(Frustrerend!)
Een van de babyreflexen bemoeilijkt het een mens enorm, om een vaststaand punt in de ruimte te voelen. Het is of, alsof de ruimte om je heen ieder moment verandert of alsof de kamer netjes stil staat, maar dat jij constant beweegt of moet bewegen. Tja, als je zo "moet" leven van je reflexen (je kunt er als mens niets aan doen!!) dan IS overzicht hebben enorm lastig. 'Je kamer opruimen' is iets onbegrijpelijks. Of: een klus keurig volgens een stappenplan afwerken heel raar.
De diagnose komt neer op een uitgebreid bewegingsonderzoek. Aan de hand daarvan kan de therapeut zien, of je idd storende babyreflexen hebt.
De therapie via het INPP komt er op neer, dat je elke dag 5 minuten wat bewegingen maakt, zoals een baby die ook maakt.
Het streven is, je zenuwstel een '2e kans' te bieden, om de babyreflexen alsnog te laten verdwijnen, zoals ze bij andere mensen ook zijn verdwenen. Als de reflexen op houden met storen. wordt de wereld vaak veel overzichtelijker.
(Okee, dan moet je nog leren om te ordenen, maar de basis is er. De goede adviezen komen de meeste adhd'ers de oren uit... Ze weten al lang "wat" ze moeten doen, maar de makke is vaak: "hoe" doe ik dat nou?)
Eea kan een jaar tot anderhalf jaar duren. Het wordt door de meeste aanvullende verzekeringen betaald.
Een short cut om een idee te geven: veel adhd'ers voelen zich een stuk rustiger, als ze plm. 1 minuut om hun eigen as draaien
(Let op: een halve minuut de ene kant op, daarna even stilstaan - en dan de ander kant op.) Bij deze short cut mag je lekker tempo maken. Het werkt plm. een half uur. Het kan niet altijd en niet overal, maar je hebt jezelf altijd bij je en "het is gratis"..;)
Het is noch een diagnose, noch een behandeling, maar dan heb je een klein beetje een idee.


De orthomoleculaire geneeswijze is een bijna regulier werkende arts of therapeut. Er wordt uitgebreid (na een gesprek) via bloedonderzoek (of speeksel of urine) gekeken, of je als mens wel alle biochemisch stofjes 'aan boord' hebt, zodat je zenuwselsel goed kan functioneren.
Zo blijkt regelmatig, dat mensen met adhd te weinig zink in hun lichaam hebben. Of selenium, vitamine B6 of glutamine.
(Ook wordt tegelijkertijd gekeken naar eventuele allergie/ overgevoeligheid voor kleurstoffen etc.)
Het mallotige vind ik altijd, dat artsen deze stap meestal overslaan: uit gedrag blijkt iemand 'te impulsief' en dan krijg je
of een variant op speed (wat idd vaak blijkt te kalmeren)
of een anti psychoticum (want idd: vlak voor een psychose wordt een mens ook overspoeld door een wirwar van zintuigelijk prikkels).
De nuchtere, diagnostische vraag, wat er biochemisch aan de hand is, dat je zenuwstel zich zo gedraagt, zou volgens mij iedere arts zich moeten stellen, voor er medicijnen worden voorgeschreven. Google even op 'mbog', de beroepsvereniging. De meeste aanvullende verzekeringen betalen de kosten van het consult. De therapie bestaat uit het (aanvankelijk onder begeleiding) bijslikken van de tekorten.
(Ga nou niet zelf naar de drogist: daar kun je eea ook krijgen, maar geen diagnose. En soms heeft iemand een opname probleem en is de enige remedie een tijd lang een ontzettend hoge dosis slikken - "don't try this at home"/ op eigen houtje!!!)
In januari 2011 werd in 'the lancet' gepubliceerd, dat bij tweederde van de kinderen die een zgn. eliminatiedieet volgden, de adhd verdween. De artsen zelf snapten het effect niet precies, want er werden geen bloedwaarden gemeten (noch vooraf, noch na afloop) die met allergie te maken hadden - maar het resultaat was er wel degelijk. 66% is een hoge score in medisch onderzoek. Het dieet dat kinderen na afloop hebben, verschilt per persoon: iemand kan reageren op tomaat, op rode appels, op pinda's of wat dan ook.

Terug naar “Aandachtsproblemen (ADHD)”